Wednesday, January 27, 2010

Πρόεδροι των ΗΠΑ και βραβεία Νόμπελ
του Νόαμ Τσόμσκι

Ο Barack Obama είναι ο τέταρτος Αμερικάνος πρόεδρος που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Δεδομένης της πολιτικής της κυβέρνησης Obama στις εκλογές της Ονδούρας το περασμένο Νοέμβριο αξίζει να κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία των βραβευμένων με Νόμπελ Ειρήνης προέδρων.



Theodore Roosevelt

Στη δεύτερη θητεία του ο Theodore Roosevelt είχε δηλώσει για την αποικιοκρατία, χωρίς βεβαίως να αναρωτηθεί για την άποψη των Αφρικανών σκλάβων, των Ινδιάνων της βόρειας Αμερικής και των κατοίκων των Φιλιππίνων, ότι “η εξάπλωση της λευκής φυλής τους τελευταίους τέσσερις αιώνες, προς όποια κατεύθυνση και αν πραγματοποιήθηκε ήταν προς όφελος των ιθαγενών κατοίκων” και συνεχίζοντας είπε πώς “ήταν λοιπόν αναπόφευκτο, και για το καλό της ανθρωπότητας, ο Αμερικάνικος λαός να εκτοπίσει τους Μεξικανούς από το Μεξικό και είναι εντελώς αδιανόητο οι λευκοί κάτοικοι του Τέξας να υποκύψουν σε μία κατώτερη φυλή όπως οι Μεξικάνοι.”

Woodrow Wilson

Ο Woodrow Wilson είναι ο πλέον τιμημένος από τους Αμερικάνους προέδρους και μακράν ο χειρότερος όσον αφορά στην πολιτική του προς την Λατινική Αμερική. Η εισβολή των ΗΠΑ στην Αϊτή το 1915 επί προεδρίας Wilson άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς. Τα χρόνια που ακολούθησαν δεν ήταν καλύτερα. Οι στρατιώτες του Wilson διέλυσαν το κοινοβούλιο της Αϊτής όταν αυτό υπερψήφισε νόμο ο οποίος εμπόδιζε τις αμερικάνικες εταιρίες να αγοράσουν τη χώρα. Η στρατιωτική βία συνεχίστηκε με τον εξαναγκασμό της Αϊτής να αποδεχθεί το Σύνταγμα που υπόδειξε η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Wilson εισέβαλε επίσης στην Δομινικανή Δημοκρατία. Και οι δύο χώρες αφέθηκαν στην διακυβέρνηση βαρβάρων τοποθετημένων από την κυβέρνηση Wilson με αποτέλεσμα να αναφερόμαστε πλέον με ειρωνεία στην πολιτική του Wilson ως ο “Ιδεαλισμός του Wilson ”

Jimmy Carter

Για τον Jimmy Carter η ουσία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η άποψη του όμως για τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν μάλλον περίεργη. Κατά την διακυβέρνηση του οι ΗΠΑ υποστήριξαν τον δικτάτορα της Νικαράγουας Anastasio Somoza και εκπαίδευσαν την εθνική φρουρά της Νικαράγουας. Το αποτέλεσμα ήταν 40.000 νεκροί στον εμφύλιο που ξέσπασε. Για τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Carter, Robert Pastor τα πράγματα ήταν απλά. Όπως δήλωσε “οι ΗΠΑ δεν θέλουν να ελέγχουν τη Νικαράγουα ή άλλες χώρες αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανένα να πράτει κατά των συμφερόντων των ΗΠΑ.”

Barack Obama

Ο πρόεδρος Obama διαχώρισε τη θέση των ΗΠΑ από αυτή των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης αποδεχόμενος το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα. Το πραξικόπημα ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής του προέδρου της Ονδούρας Zelaya, ο οποίος είχε αρχίσει να ενοχλεί την άρχουσα τάξη με τις απαράδεκτες πολιτικές του. Προσπάθησε βλέπεις να αυξήσει το επίπεδο του χαμηλότερου επιτρεπτού μισθού στην Ονδούρα, της οποία το 60% του πληθυσμού ζει κάτω από συνθήκες φτώχειας. Αυτό βέβαια ήταν απαράδεκτο και ο πρόεδρος Zelaya έπρεπε να βγει από τη μέση. Οι ΗΠΑ ήταν η μόνη χώρα που αναγνώρισε την εκλογική διαδικασία στην Ονδούρα, η οποία έγινε σε περίοδο που η χώρα βρισκόταν υπό στρατιωτικό νόμο.
Σε τέτοιες συνθήκες και δεδομένου των στενών διασυνδέσεων του Πενταγώνου με το στρατό της Ονδούρας και της οικονομικής εξάρτησης της Ονδούρας από τις ΗΠΑ, ήταν ιδιαιτέρως απλό για τον Obama να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Αντίθετα η πολιτική που επιλέχθηκε από τον Obama ήταν η παροδοσιακή πολιτική των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική. Πάντα για το καλό της ανθρωπότητας όπως μας υπενθύμισε ο Obama κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης.


Noam Chomsky
chomsky.info, January 5, 2010
Απόδοση: Πράπας Δημήτρης 27/01/2010
Διαβάστε το στα αγγλικά

1 comment: