'Ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα για το τι κρύβεται πίσω από τον όρο “πολιτική δικτύωση”, που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί “κομψά” η διαπλοκή μεταξύ κεφαλαίου και πολιτικής εξουσίας είναι το ακόλουθο που σημειωτέον δεν αφορά παρά μόνο ένα πρωταγωνιστή, την Goldman Sachs.
Ολουσέγκουν Αγκάνκα, υπουργός Οικονομίας της Νιγηρίας, διευθυντής υπηρεσίας επενδυτικών κεφαλαίων της Goldman Sachs. Ότμαρ Ίσινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs. Μάριο Ντράγκι, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας και νυν διοικητής της ΕΚΤ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International για την Ευρώπη. Μάριο Μόντι, πρωθυπουργός της Ιταλίας, σύμβουλος διεθνών υποθέσεων της Goldman Sachs. Πίτερ Σάδερλαντ, επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ, πρόεδρος της GATT, πρόεδρος της Goldman Sachs International. Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Κομισιόν, πρωθυπουργός της Ιταλίας, επικεφαλής του ιταλικού κρατικού ομίλου για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση όταν συνέβη το σκάνδαλο της συγχώνευσης μεταξύ της γερμανικής Siemens και της ιταλικής STET με τη μεσολάβηση της Goldman Sachs. Λόρδος Γκρίφιθς, σύμβουλος της Θάτσερ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International. Γκάβιν Ντέιβις, πρόεδρος του BBC, στέλεχος της Goldman Sachs, η σύζυγος του οποίου διετέλεσε εξ απορρήτων συνεργάτιδα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν. Ντέιβιντ Κάμερον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο αναθετών τη μαζική πώληση εντόκων του βρετανικού δημοσίου στην Goldman Sachs. Τζον Κόρτζιν, κυβερνήτης του Νιου Τζέρσει, πρόεδρος της Goldman Sachs. Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός οικονομικών του Κλίντον, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs. Τίμοθι Γκάιντερ, υπουργός οικονομικών του Ομπάμα, επιλέγει γενικό γραμματέα του υπουργείου τον Μαρκ Πάτερσον, λομπίστα της Goldman Sachs. Τζόσουα Μπόλτεν, διευθυντής του γραφείου του Τζόρτζ Μπους, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs. New York Times, εφημερίδα που εκδίδεται από όμιλο που έχει προσλάβει ως σύμβουλο την Goldman Sachs. Χένρι Πόλσον, υπουργός οικονομικών του Μπους, πρόεδρος της Goldman Sachs. Σίντνει Γουάινμπεργκ, ταμίας της προεκλογικής εκστρατείας του Αιζενχάουερ το 1952 και το 1956, αφεντικό της Goldman Sachs, με δυο πόστα καπαρωμένα από ανθρώπους του στις κυβερνήσεις του Άικ, τις θέσεις του υπουργού οικονομικών και του υπουργού άμυνας. Λουκάς Παπαδήμος, πρωθυπουργός της Ελλάδας, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος μέχρι το 2002, είχε τα ηνία της τράπεζας όταν η Goldman Sachs παραποιούσε τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας προκειμένου η Ελλάδα να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ επί πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Κατόπιν τέτοιας κληρονομιάς μάλλον δεν έχει άδικο ο νυν επικεφαλής της Goldman Sachs, ο Λόιντ Μπλανκφέιν, ο άνθρωπος που από το 2006 εώς το 2010 εισέπραξε πάνω από 200 εκατ. Δολάρια σε μπόνους, να δηλώνει: “Δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που κάνει το έργο του Θεού”.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου, "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε"
Ολουσέγκουν Αγκάνκα, υπουργός Οικονομίας της Νιγηρίας, διευθυντής υπηρεσίας επενδυτικών κεφαλαίων της Goldman Sachs. Ότμαρ Ίσινγκ, επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs. Μάριο Ντράγκι, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας και νυν διοικητής της ΕΚΤ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International για την Ευρώπη. Μάριο Μόντι, πρωθυπουργός της Ιταλίας, σύμβουλος διεθνών υποθέσεων της Goldman Sachs. Πίτερ Σάδερλαντ, επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ, πρόεδρος της GATT, πρόεδρος της Goldman Sachs International. Ρομάνο Πρόντι, πρόεδρος της Κομισιόν, πρωθυπουργός της Ιταλίας, επικεφαλής του ιταλικού κρατικού ομίλου για τη βιομηχανική ανασυγκρότηση όταν συνέβη το σκάνδαλο της συγχώνευσης μεταξύ της γερμανικής Siemens και της ιταλικής STET με τη μεσολάβηση της Goldman Sachs. Λόρδος Γκρίφιθς, σύμβουλος της Θάτσερ, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International. Γκάβιν Ντέιβις, πρόεδρος του BBC, στέλεχος της Goldman Sachs, η σύζυγος του οποίου διετέλεσε εξ απορρήτων συνεργάτιδα του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν. Ντέιβιντ Κάμερον, πρωθυπουργός της Βρετανίας, ο αναθετών τη μαζική πώληση εντόκων του βρετανικού δημοσίου στην Goldman Sachs. Τζον Κόρτζιν, κυβερνήτης του Νιου Τζέρσει, πρόεδρος της Goldman Sachs. Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός οικονομικών του Κλίντον, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs. Τίμοθι Γκάιντερ, υπουργός οικονομικών του Ομπάμα, επιλέγει γενικό γραμματέα του υπουργείου τον Μαρκ Πάτερσον, λομπίστα της Goldman Sachs. Τζόσουα Μπόλτεν, διευθυντής του γραφείου του Τζόρτζ Μπους, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs. New York Times, εφημερίδα που εκδίδεται από όμιλο που έχει προσλάβει ως σύμβουλο την Goldman Sachs. Χένρι Πόλσον, υπουργός οικονομικών του Μπους, πρόεδρος της Goldman Sachs. Σίντνει Γουάινμπεργκ, ταμίας της προεκλογικής εκστρατείας του Αιζενχάουερ το 1952 και το 1956, αφεντικό της Goldman Sachs, με δυο πόστα καπαρωμένα από ανθρώπους του στις κυβερνήσεις του Άικ, τις θέσεις του υπουργού οικονομικών και του υπουργού άμυνας. Λουκάς Παπαδήμος, πρωθυπουργός της Ελλάδας, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος μέχρι το 2002, είχε τα ηνία της τράπεζας όταν η Goldman Sachs παραποιούσε τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας προκειμένου η Ελλάδα να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ επί πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.
Κατόπιν τέτοιας κληρονομιάς μάλλον δεν έχει άδικο ο νυν επικεφαλής της Goldman Sachs, ο Λόιντ Μπλανκφέιν, ο άνθρωπος που από το 2006 εώς το 2010 εισέπραξε πάνω από 200 εκατ. Δολάρια σε μπόνους, να δηλώνει: “Δεν είμαι παρά ένας τραπεζίτης που κάνει το έργο του Θεού”.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου, "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε"
No comments:
Post a Comment